Iedereen heeft de christelijke opdracht om van het goede wat men heeft ontvangen af te staan aan degenen die hulp nodig hebben. Het geven van ‘de tienden’. Dat behoren we allemaal in eigen verantwoordelijkheid te doen en zonder bijbedoelingen. (Romeinen 12:8). Daarom vindt de ChristenUnie het opmerkelijk dat het CDA het afstaan van de persoonlijke vergoedingen voor het raadswerk voor goede doelen tot een publieke zaak maakt.

 

Nu moet iedereen zelf weten wat en hoe men geeft aan goede doelen. Maar als ChristenUnie vinden we het bedenkelijk dat het CDA de vraag of dat werkelijk gebeurt laat afhangen van de verkiezinguitslag. Immers, de giften gaan alleen door als er zetelwinst wordt behaald. In de ambtseed zweert ieder raadslid ‘om tot dit ambt te zijn verkozen geen giften, rechtstreeks noch middelijk, te hebben gegeven of beloofd’. De ChristenUnie vraagt zich af of deze actie niet op gespannen voet staat met die ambtseed. Met de leus ‘hoe meer zetels voor het CDA, hoe meer geld voor goede doelen’  kan daarnaast de indruk worden gewekt dat het persoonlijk offer van de raadsleden toeneemt, terwijl dat niet het geval is. Bovendien weet niemand wat de raadsleden van de andere partijen met hun raadsvergoeding doen. Als iemand in eigen afweging besluit de hele vergoeding te schenken aan goede doelen is dat haar/zijn zaak.

 

Tenslotte, de gemeenteraadsverkiezingen van 7 maart a.s. gaan niet over het giftengedrag van de Bunschoter raadsleden, maar over de politieke standpunten van de partijen, bijvoorbeeld over christelijk-sociale politiek. De ChristenUnie heeft zich in de afgelopen jaren beijverd om sociaal recht te doen aan degenen onder ons die dat nodig hebben, zoals de minima, de éénoudergezinnen of gehandicapten. Ook in de komende vier jaar zal de ChristenUnie-fractie zich zo inzetten voor ‘het zwakke’ in de samenleving en daarop aangesproken kunnen worden. We zijn er immers Voor Elkaar!