Tijdens een politieke bijeenkomst in de Mandemaaker werden de wethouders verzocht om hun visie op Bunschoten in 2010 te geven. Melis van de Groep deed dit op zeer ludieke wijze door de aanwezigen rond te leiden in het Bunschoten van 2010 zoals dat volgens de ChristenUnie moet zijn. Hieronder vindt u het verhaal:

 

Vaak spreken we over onze mooie gemeente met een blik van binnen uit. Als inwoner van onze mooie gemeente, al dan niet geboren en getogen, doen we dat lang niet altijd met een objectieve blik. Daarvoor zijn we teveel betrokken en te trots op wat we te bieden hebben.

 

Toch is het goed om ons eens in de toeschouwende rol te zetten. Ik wil dat vanavond kort doen. Mij is gevraagd iets te zeggen over hoe we politiek voeren in de toekomst. Ik wil dat doen door eerst duidelijk te maken wat de visie van de ChristenUnie  is op de lokale samenleving in 2010. Dat probeer ik te doen van buiten naar binnen.

 

Het is zomer 2010. Ik – een oosterling-  sta op één van mijn tochten van oost naar west bij Amersfoort alweer in de file op de A1. Ik hoor op de radio dat de A1, de A27, de A28 verstopt zitten en het fileleed de komende uren aanhoudt. Dan nader ik de afslag Bunschoten-Spakenburg. Plotseling besluit ik daar eens een kijkje te nemen. Niet dat ik veel verwacht van die gesloten gemeenschap, maar een stukje folklore is nooit weg en een mooi tijdverdrijf.

 

De provinciale weg voert me door een prachtige open polder. Links zie ik de torens van Eemnes en rechts ontvouwt zich de Arkemheense polder, een beroemd natuurgebied! Dat bedoelen ze dus met die borden Nationaal Landschap en Bunschoten schijnt daar midden in te liggen. Voor me zie ik het begin van de bebouwde kom. Met links fraaie landhuizen en rechts een modern industrieterrein Haarbrug Zuid. Tsjonge, wat een mooie kantoorpanden aan de nieuwe Rondweg, richting Nijkerk. Fraaie waterpartijen en een duidelijke bewegwijzering. Ik rijd achter Polynorm om naar de Nijkerkerweg en zie links van me een bedrijventerrein Haarbrug-Noord. Ziet er mooi uit, maar dat komt natuurlijk door het parkmanagement, dat staat tenminste op het bord. Goede zet van de gemeente om het beheer en onderhoud van zo’n industrieterrein aan de ondernemers zelf uit te besteden.

 

Bij de rotonde ga ik rechts de Oostelijke Randweg op. Ik zie aan mijn rechterhand een nieuwe woonwijk in ontwikkeling. Hier wordt stevig gebouwd. Een reclamebord vertelt me dat er duurzaam en betaalbaar wordt gebouwd. Ik besluit de borden Spakenburg te volgen en kom via de Zuidwenk op de Oostsingel waaraan een grote parkeergarage zit. Het is daar gratis parkeren zeg. Waar betalen ze dat hier van? Zeker een rijke gemeente! Via het trappenhuis kom ik in een gloednieuw winkelcentrum. Het is hier meteen gezellig. Ik besluit het wandelpad te volgen. Ter hoogte van de Sluisweg rijden auto’s stapvoets door een fietsstraat. Ik loop langs een beeldje, het lijkt wel een zeilmaker, en ga bij de Hema linksaf. Hé, daar is een groot plein. Wat een gezelligheid en terrassen. Is dit Spakenburg? Ik besluit een pilsje te nemen en zie dat het plein aan de noordkant ophoudt bij een haven. Want ik zie botters en een werf. Daar moet ik zo nog even gaan kijken!

 

Ik drink mijn pilsje. Aan het tafeltje naast me zit een echtpaar dat me vriendelijk goedendag zegt. U bent bezoeker? Ja, ik was hier nog niet eerder geweest, maar het is hier wel mooi. Dan breken ze los: ze zijn hier geboren en getogen en trots op hun dorp. Er is hier de laatste jaren veel tot stand gekomen en er wordt hard gewerkt vertellen ze. Het komt allemaal door de Toekomstvisie die begin jaren 2000 is opgesteld en binnen gehaald. In 2006 is het nieuwe centrumplan-oost gebouwd met de parkeergarage, in 2007 is begonnen met de aanleg van het nieuwe bedrijventerrein. O, daar bent u langs gekomen? Ja, alle visbedrijven willen daarheen, want het zit zo lekker dicht bij de snelweg en de groothandels zitten daar ook. Trouwens ook kantoren hebben zich daar gevestigd. De man zegt dat hij directeur is bij zo’n dienstverlenend bedrijf. En de service bij de gemeente was geweldig. Ze hebben sinds een aantal jaren één loket waar ondernemers voor al hun zaken terecht kunnen en niet te horen krijgen wat niet kan, maar geholpen worden bij wat wel kan.

Veel van mijn werknemers wonen ook hier en ze zijn blij dat ze met een goede opleiding hier toch werk konden vinden. In 2008 is de trouwens de eerste nieuwe woonwijk in Rengerwetering met betaalbare woningen voor starters gebouwd, dus hoeven onze kinderen niet meer noodgedwongen het dorp uit. Veel spijtoptanten uit Amersfoort en Zeewolde komen hier nu terug. Het aantal inwoners is eindelijk gestegen tot boven de 20.000. En het centrum is prachtig met de oude werf, de museumhaven met visserschepen en de musea.

Dat trekt de nodige toeristen. Veel komen ook met de boot en liggen in de Oude, Nieuwe of pas vorig jaar aanlegde Oosterhaven. U moet daar straks eens langs lopen als u tijd hebt. En aan de westkant van de haven kunt u achter de voetbalvelden van een mooi strand vinden.

We komen met vakantie en bij vrienden overal, zeggen ze, maar het is nergens zo goed en mooi als in Bunschoten Spakenburg. Hier heb je tenminste nog een overheid die naar je luistert en dicht bij de mensen staat. Je kunt hier een wethouder nog zomaar even aan zijn jas trekken. Hier gelden nog normen en waarden, waarop je elkaar aan kunt spreken.En ’s zondags is het een oase van rust, want we doen hier niet mee aan de 7x24 uurs economie. De zondag blijft zo toch de dag van de Heer, die de meeste mensen hier willen dienen. Je ziet dan ook veel fietsers en wandelaars die hier dan juist voor die rust komen.

En als mensen het moeilijk hebben dichtbij of veraf, dan kijken de mensen naar elkaar om en zijn geven ze met gulle hand.

Ze vertellen me nog veel meer. Over de vele nieuwe winkels in het centrum. De bloeiende markt en de drukte elke zaterdag van mensen uit de regio in het centrum. Het hotel in aanbouw aan de Oostdijk, vlak bij de nieuwe camping. De prachtige fietsroutes langs het Eemmeer en de Eem en niet te vergeten het pontje aan de Eemdijk.

 

Ik zou het niet geloofd hebben als ik het meeste niet met eigen ogen had gezien. Ik neem afscheid van het vriendelijke paar en zeg welgemeend: ik kom met mijn gezin heel snel hier zeker terug!

 

 

Bunschoten-Spakenburg, 29 november 2005

Melis van de Groep

 

Download 'Bunschoten in 2010' hieronder als PDF

[file=11]