En dan niet om keuzen tussen twee goeden. Want dat is natuurlijk niet zo moeilijk. Weinig discussie, altijd tevreden mensen en niemand boos. Nee, bij dilemma's gaat het om het maken van keuzen in netelige kwesties. Waar je dus hoe dan ook altijd je handen brandt. Waarom? Omdat zowel aan de keus voor het één als aan de keus voor het ander bezwaren kleven. Wat je ook kiest, je maakt het nooit iedereen naar de zin. En toch moet er gekozen worden in het publieke leven en privé natuurlijk ook. De gemeente moet worden bestuurd en dat betekent dat de raad en het college vele besluiten moeten nemen waarbij vaak problematische keuzen moeten worden gemaakt. Enkele voorbeelden uit de Bunschoter praktijk. Eerst uit rood, dan uit blauw en tenslotte uit groen.

 

Rood betekent voor bestuurders Bouwen. Vooral bouwen van woningen en woonwijken. Makkelijk te onthouden, want de meeste huizen zijn gebouwd van rode bakstenen. Dilemma's treden er op als je voor de vraag staat hoe dicht een woonwijk moet worden gebouwd en hoe hoog. En als raad staan we voor deze vraag bijvoorbeeld bij de bebouwing van het terrein achter de Noorderkerk, het terrein bij de Kerkemaat-Oostmaat, en de appartementencomplexen aan de Bikkersweg, de Verdistraat en deTalmastraat. Wat als je te dicht bouwt.

Dan wordt het een grote steenklomp met smalle straatjes. Er is nauwelijks ruimte voor verkeer en voor tuintjes. Wat als je te ruim bouwt. Dan zijn de huizen door de hoge grondprijzen nauwelijks te betalen, zeker niet voor onze jonge mensen, de starters op de woningmarkt. Ditzelfde geldt ook voor bouwen in de hoogte. Iedereen vindt dat we wel dorps moeten blijven bouwen. En dat betekent niet te hoog. Ook zijn er terechte bezwaren van bewoners die een hoog gebouw voor hun neus krijgen. Maar lager bouwen betekent dat je op dezelfde grond minder mensen kunt huisvesten en dat het alleen voor de rijken betaalbaar is.

Hoe je ook kiest er zitten altijd bezwaren aan. Toch moet de raad kiezen, want er zal gebouwd moeten worden om te voldoen aan de vraag naar betaalbare huisvesting in ons dorp.

 

Blauw staat voor water. Oppervlaktewater. Sloten, weteringen, grachten, vijvers, rivieren en meren. Water dus dat ruimte vraagt. Veel water in een woonwijk heeft als bezwaar veel onveiligheid voor vooral kinderen. En het vraagt dure ruimte waar geen huizen kunnen worden gebouwd. En minder huizen in een wijk betekent dan weer duurdere huizen die voor velen niet bereikbaar zijn. Weinig water heeft als bezwaar dat er vaak en snel sprake is van wateroverlast bij regenval. Wat zwaardere buien kunnen onvoldoende worden opgevangen en afgevoerd. Gevolg, water op straat, in de kelders en in kruipruimten. Ook hier moet dus een keus gemaakt worden tussen veel of weinig met aan allebei bezwaren. Overigens worden we hier wel wat geholpen door het waterschap die verantwoordelijk is voor de waterafvoer en gewoon minimumeisen stelt.

 

U raadt het al, dat staat voor perken, gazons, bos, natuur en weilanden. Groen in ons dorp vinden we allemaal nodig voor het mooie en voor de leefbaarheid. De afgelopen weken hebben we weer volop kunnen genieten. Prachtig die voorjaarsbloemen en de bomen die weer in blad komen. Groen is nodig, het niet hebben ervan is bezwaarlijk. Maar het wel hebben van groen heeft ook bezwaren. Het vraagt dure ruimte en het moet worden onderhouden, wat ook handen vol met geld kost.

 

Zoals gezegd moet de gemeente worden bestuurd en daarvoor moeten door raad en college besluiten worden genomen. Ook in netelige kwesties. Onmogelijk om het daarbij iedereen naar de zin te maken. Gelukkig is het vaak nog wel mogelijk om zo te kiezen dat aan een aantal bezwaren kan worden tegemoetgekomen of dat bezwaren kunnen worden verminderd. In hoeverre je dat wilt is natuurlijk afhankelijk van je politieke overtuiging.

Afhankelijk van je politieke overtuiging weegt het ene bezwaar zwaarder dan het andere. Uiteraard moet iedere politicus dat helder maken en daarover ook verantwoording willen afleggen. Dat maakt de politiek in ieder geval voor mij altijd weer boeiend.

Jef Landman