Gevolgen van de spreidingswet voor Bunschoten
Begin februari is de Spreidingswet in werking getreden. Daarmee kan de regering de asielzoekers eerlijker gaan verdelen over Nederland.
Omdat Ter Apel over loopt en de situatie daar onhoudbaar is en omdat er te weinig gemeenten zijn die asielzoekers opvangen, was deze wet nodig. Nu moeten provincies en gemeenten meer opvangplekken gaan realiseren. Als ChristenUnie vinden wij het onze plicht om te voldoen aan die wettelijke opdracht en ook hier asielzoekers op te gaan vangen.
Dit is geen populair standpunt. Als je de sociale media en De Bunschoter leest, lijkt het alsof bijna niemand in Bunschoten vindt dat we hier asielzoekers moeten opvangen. Mensen maken zich zorgen, maar de toon van de berichten is soms naar.
Tegelijk ontvingen we als fractie diverse berichten van inwoners die het belangrijk vinden dat we ook hier asielzoekers gaan opvangen en aangaven zich graag in te willen zetten voor de hulp aan asielzoekers. Ook werden we benaderd door de diaconieën van de kerken met een soortgelijk bericht. Berichten die ons hoopvol stemden!
We hebben daarop vragen gesteld aan het college of deze berichten hen ook bereikt hadden en of ze zich willen inspannen voor de opvang van asielzoekers. We zijn blij dat het college inmiddels positief heeft gereageerd. Zie hier de antwoorden op onze vragen.
We begrijpen dat inwoners zich zorgen maken. En die zorgen willen we serieus nemen. Daarom is het belangrijk dat, wanneer we daadwerkelijk asielzoekers gaan opvangen, dit op een veilige en verantwoorde manier gebeurt. We willen de asielzoekers een goede plek geven en zorgen dat ons dorp de fijne en veilige plek blijft die het is.
We merken dat mensen denken dat de asielzoekers in reguliere woningen opgevangen zullen worden. Dat is niet het geval. We hebben in Bunschoten een woningtekort. De woningen die vrij komen, moeten beschikbaar blijven voor inwoners die een woning zoeken. Voor de opvang van asielzoekers moeten we naar andere type huisvesting kijken. Op welke plek de opvang gerealiseerd moet worden en op welke manier dat gebeurt, moet in overleg met de inwoners bepaald worden.
De spreidingswet lost zeker niet alles op. En je kunt je afvragen of ons land niet te vol wordt en of het een goede manier is om aan gemeenten op te leggen dat ze asielzoekers moeten opvangen. Maar dit komt nu op ons pad, er wordt een beroep op ons gedaan net als op alle andere gemeenten in ons land. Vanuit de bijbel krijgen we de opdracht om in liefde om te zien naar elkaar. We zien het opvangen van asielzoekers als een opdracht die nu op ons pad komt. Het is belangrijk dat we dit als dorp gezamenlijk doen. Als ChristenUnie willen we waar mogelijk ons steentje bijdragen.
